ساحل

دلم گرفته از دنیای که همه چیز ظاهری شده همه چیز توی پول و ثروته.چرا کسی که توی نازو نعمت زیر سایه پدر مادر درس خونده و رشد کرده به پسری که بی سر پناه بزرگ شده و  توهین می کنه به خودش و پول و مدرکش فخر میفروشه یکی نیست بگه اگه کسی بالا سرت نبود الان همین بودی حالم از این دنیا بهم میخوره از ادمای که تازه رنگ پول رو دیدن بهم میخوره یه مشت ادمای بی ادب (خدایا تو به این قشنگی جهانت را چرا زشت افریدی)