ساحل

چشمم کار نقاش را به عهده گرفت و شکل زیبای تو را در لوح دلم قلم زد و جا داد.

تنم قالبی است که شکل تو در آن جا گرفته و از آن نگاهداری می کند.و پرسپکتیو بهترین هنر نقاش است ، چون از طریق نقاش است که تو باید مهارتش را ببینی و دریابی که تصویر واقعی تو در کجا ترسیم می شود و قرار می گیرد.

در کارگاه سینه من که تصویر تو همچنان در آن آویخته است ، کارگاهی که پنجره هایش را از چشمان تو شیشه انداخته اند.

 حالا ببین چشم ها به چشم ها چه کمک ها کرده است.

چشم های من شکل تو را ترسیم کرده اند و چشم های تو پنجره سینه های من شده اند که از  روزنه آن خورشید با لذت نگاهی دزدانه به درون می افکند و بتو خیره می نگرد.

معهذا چشم ها فاقد این مهارتند که هنرشان را به لطف و دلپسندی بیارایند.آنها فقط آنچه را می بینند ترسیم می کنند و از دل و درون آن چیزی نمی دانند و بی خبرند.

از وقتی که مرا ترک کرده ای ، چشمم در فکر و خیالم جا و قرار دارد

و آن چشمی که مرا از این سو به آن سو هدایت می کرد ، جزئی از وظیفه اش را انجام می دهد و در جزئی کور است.می نمایاند که می بیند ولی در حقیقت عملاْ نمی بیند و درست کار نمیکند.

زیرا هیچ صورت پرنده ای ، یا گلی یا شکلی را که به آن می آویزد به دل منتقل نمی سازد.

از اشیائیکه به سرعت از نظرش می گذرند فکر و خیال هیچ سهمی ندارد و نه آنچه را که می گیرد در دید خود نگهمیدارد.

زیرا اگر ناهموارترین یا ملایم ترین منظره ای را ببیند، یا زیباترین چهره یا صورت ، یا بد شکل ترین آفریده خلقت ، یا کوه یا دریا یا روز یا شب یا کلاغ یا کبوتر همه آنها را به شکل و هیأت تو در می آورد.

زیرا چنان پُر از تست که بیش از آن نتواند ، و برای دید بیشتر توانائی ندارد.

باین ترتیب فکر با وفا و بسیار راستین من چشم مرا نارسا و بیوفا می گرداند.

وقتی چشمانم را بیشتر روی هم می گذارم و می بندم چشمانم بهتر می بینند

زیرا تمام روز به چیزهایی می نگرند که به آنها توجه و اعتنا ندارند.

اما وقتی که می خوابم ، در خواب چشمانم به تو می نگرند و در تاریکی روشن شده ، در تاریکی روشن می بینند و می دانند بچه می نگرند.

پس توئی که سایه و تصویرش سایه ها و تاریکی ها را روشن می سازد ، قالب سایه تو ، که خیلی درخشنده تر و تابناک تر از روز روشن است ، چقدر نمایش و جلوه خوشبختی بروز روشن می دهد ، در حالیکه سایه تو برای چشم های نابینا آنقدر می درخشد!

چه بگویم؟

که چشمان من با نگریستن به تو در روز زنده و روشن چقدر سعادتمند و خوشبخت می شوند و چه سعادتمندند در شب مرده و خاموش وقتی که سایه ناکامل و زیبای تو درمیان خواب سنگین بر روی چشمهایی که نمی بیند جا و قرار می گیرد!

تمام روزهایم مثل شب اند تا وقتی که ترا می بینم و شبهایم روزهای روشن وقتی که خوابها ترا به من می نمایانند.